Egun osoan  gaude pantailak begiratzen: sakelako telefonoa, ordenagailuak, telebista, Ipad-a, GPS-a… Gainera, sare sozialak gure bizitzetan agertu direnean eta mezuak bidaltzeko aplikazioek ez gaituzte laguntzen pantaila digitaletatik urruntzen.

Gero eta zailagoa da pantailen aurrean pasatzen dugun denbora kalkulatzea eta gure seme-alaben denbora ere bai.

2013tik 2017ra pantailen aurrean umeak pasatzen duten denbora handitu da, hirukoiztu da, 15 minututik 48 minutuetara pasatu da.

Amy Orben, Erresuma Batuko Oxford unibertsitatean  sare sozialen efektuak ikertzen duen irakasle bat dionez: “denbora gehiegi pantailen aurrean pasatzeagatik kaltearen ardura k handitu dira, batez ere sare sozialak erabiltzeagatik”. Esaten duen bezala “ez da erreza kantitate osasuntsu bat gomendatzea eta oso  zaila da zelan eragiten duen pertsonetan erabilera honek”.

Orben eta Oxford unibertsitateko kideek UNICEFerako  2017an egin duten ikerketa batean (Erresuma Batuko 15 urteko 120.000 gazteek hartu zuten parte) pantailaren aurren orduak gehitzea ongitasunarekin lotuta zegoela aurkitu zuten, “baliteke lagunekin harremanak  indartzeagatik”.

“ Nahiz eta fisika aktibitatearekin ez dago ezer zehaztuta, digital teknologiak umeen erlazioak indartzeko (haien ongitasun mentala) onak direla ematen du”.

Bizitzeko aktibitateak pantailaren aurrean egotearen ordez aldatzea ez dela ona adierazten du. Baina ez dago ezer adostuta pantailaren aurrean egoteko orduen muga gainditzeko, “momentuz gure irizpidetan fidatu behar dugu zenbat denbora egon erabakitzeko”.

Badirudi, aditu batzuen arabera gomendioek ordu erdi bat edo gutxiagoarekin nahikoa dela esaten dute.

Baina, azkenean pantailen aurrean ordu erdi baino gehiago egoteko beharra badaukate, egile batzuek, Chistopher Starr  bezala (Weill Cornell Medical Collegeko maisua, New York-en),  trikimailu batzuk gomendatzen dituzte, adibidez 20-20-20 araua. Arau honek dio: “Ordenagailu edo mugikor baten aurrean 20 minuturo, 20 oinetara (6 metroetara)  dagoen gauza batera  begiratu behar duzu 20 segundo edo gehiago, eta begien giharrak erlaxatuko dira”.

Segur aski gure seme-alabetan irakurtzeko plazera eginarazi behar diegu , baina ez digital moduan, baizik eta liburuetan, eta denok batera berriro liburu baten irakurtzeko eta tokatzeko plazera sentitzea.